Waar we samenkomen

Ook al duurt het waarschijnlijk nog wel lang. Het is nu écht echt. Toen we een paar weken geleden samen de beslissing namen, was het ons geheimpje. Daar genóten we van! We konden midden in een gesprek ineens tegen elkaar zeggen:
"We gaan samenwonen!", om elkaar vervolgens weer innig te omhelzen. Maar het werd ook steeds lastiger om het voor ons te houden. We zijn er zo gelukkig mee, dat willen we delen!
Toch wachtten we daar nog even mee. We wilden er in ieder geval voor zorgen dat Kira het niet zomaar zou horen. Bovendien wilden we ook niet dat Kira’s vader het van Kira zou horen, dat vonden we ook niet echt netjes. Lastig, logistiek gezien. Maar nu is het zover, we kunnen het eindelijk van de daken schreeuwen:

WIJ GAAN SAMEN SAMENWONEN!

Wat best gek is, is dat wijzelf er nu al een beetje aan zijn gewend, aan dit nieuws. Bovendien gaat het daadwerkelijke verhuizen nog wel even op zich laten wachten. Dus wat vertellen we nou eigenlijk als we iemand laten delen in ons nu-niet-meer-zo-geheime geheimpje?
"Weet je, we hebben besloten om samen te gaan wonen. Eigenlijk doen we dat nu ook al, behalve dan op de woensdag en op twee locaties. Het duurt nog even voordat we één van die twee van de hand kunnen gaan doen, zeker niet meer dit jaar. Daarna gaan we pas echt zoeken naar een nieuwe gezamenlijk huis, want het appartement kan nog best heel erg goed als tijdelijke samenwoonplek dienen. Dus waarschijnlijk zullen jullie de adreswijzigingen zo rond de zomer van 2009 wel tegemoet kunnen zien."
Dat is zo ook geen echt heet nieuws meer te noemen natuurlijk.

Maar gelukkig zijn de reacties wel heel positief en zien mensen wat wij voelen: dat we elkaar gelukkig maken en dat we daarin met onze plannen gewoon een volgende stap nemen.
Voor nu is het afmaken van het huis in Haarlem de prioriteit en daarna gaan we stap voor stap verder.

En zo begint onze weg naar waar we samenkomen ...